Choroba zwyrodnieniowa stawu barkowego (omarthrosis) jest chorobą przewlekłą, w której w tkankach stawu zachodzą nieodwracalne procesy zwyrodnieniowe-dystroficzne. Patologia zaburza normalne funkcjonowanie kończyny. Zakres ruchu barku stopniowo zmniejsza się, aż do całkowitego unieruchomienia. Choroba zwyrodnieniowa stawu barkowego powoduje silny ból i obniża jakość życia. W przypadku braku leczenia występuje niepełnosprawność.
Aby zatrzymać procesy niszczenia stawu i utrzymać ruchomość stawu barkowego, po pojawieniu się pierwszych objawów należy skontaktować się z traumatologiem ortopedą.
Przyczyny choroby zwyrodnieniowej stawu barkowego
Choroba jest polietiologiczna. Rozwój deformującej artrozy stawu barkowego może być związany z różnymi czynnikami:
- Sporty wyczynowe lub intensywny trening.
- Choroby endokrynologiczne.
- Zaburzenia hormonalne.
- Wrodzone patologie rozwoju układu mięśniowo-szkieletowego.
- Predyspozycje dziedziczne itp.
W większości przypadków rozpoznaje się wtórną artrozę: patologia występuje po ekspozycji na staw tego lub innego czynnika. Rzadko rejestruj pierwotną lub idiopatyczną postać choroby. W tym przypadku niemożliwe jest ustalenie dokładnej przyczyny zwyrodnienia tkanek.
Objawy choroby zwyrodnieniowej stawów barku
Zmiany w tkankach chrzęstnych i kostnych zaczynają się na długo przed pojawieniem się pierwszych objawów artrozy. Struktury stawowe mają ogromny potencjał samoleczenia, dlatego patologie rzadko diagnozuje się w młodym wieku, kiedy wszystkie procesy metaboliczne są dość aktywne. W miarę starzenia się organizmu procesy regeneracyjne ustępują miejsca degeneracji. Pierwsze oznaki zniszczenia mogą pojawić się po 40-50 latach, a przy deformującym typie choroby pacjenci zauważają zmiany już w wieku 16-18 lat.
Objawy choroby zwyrodnieniowej stawów barku:
- Pękanie stawu podczas ruchu.
- Ból, szczególnie silny po wysiłku.
- Sztywność ruchu, wyrażana po śnie lub długim odpoczynku.
- Zwiększony ból podczas zmian pogody.
Stopnie artrozy
Klasyfikacja kliniczna określa trzy stopnie artrozy stawu barkowego:
- 1 stopień. Pacjent skarży się na lekkie chrupnięcie pojawiające się podczas ruchu. Zespół bólu jest nieobecny. Dyskomfort jest odczuwalny, gdy ręka jest podnoszona do skrajnej pozycji.
- 2 stopnie. Ból pojawia się, gdy kończyna jest uniesiona powyżej poziomu barku. Zakres ruchu jest zmniejszony. Po dużym wysiłku pacjent odczuwa ból nawet w spoczynku.
- 3 stopnie. Ruchliwość stawów jest poważnie ograniczona. Zespół bólowy jest prawie stały.
Diagnoza choroby zwyrodnieniowej stawu barkowego
Lekarz musi nie tylko prawidłowo zdiagnozować, ale także ustalić przyczynę patologii. Leczenie choroby podstawowej znacznie poprawia samopoczucie pacjenta i spowalnia zwyrodnienie chrząstki.
Badanie ręczne
Pierwszym etapem diagnozy jest konsultacja z traumatologiem ortopedą. Lekarz bada chory staw pod kątem obrzęku, poważnej deformacji. Od strony rozwoju artrozy mięśnie mogą częściowo zanikać - widać to gołym okiem.
Przy badaniu manualnym lekarz ocenia funkcję stawu według kilku kryteriów:
- Umiejętność wykonywania dobrowolnych ruchów rąk.
- Pogrubienie brzegów powierzchni stawowych (duże osteofity można wykryć przez badanie dotykowe).
- Obecność chrupnięcia, „kliknięć", które można usłyszeć lub wyczuć ręką podczas ruchu ramion.
- Zakleszczenie stawu w obecności wolnych ciał chondromicznych.
- Ruchy patologiczne w ramieniu.
Radiografia
Aby wykryć oznaki artrozy stawu barkowego, wykonuje się radiografia w dwóch projekcjach, co pozwala ocenić stopień zwężenia szpary stawowej, stan powierzchni kości, wielkość i liczbę osteofitów, obecność płynu, i zapalenie otaczających tkanek.
Badanie USG (USG)
Nieinwazyjna metoda pozwalająca na badanie stawów u kobiet w ciąży i małych dzieci. Według USG lekarz określa grubość chrząstki, stan błony maziowej. Metoda dobrze uwidacznia osteofity, powiększone węzły chłonne w przestrzeni okołostawowej.
Rezonans magnetyczny (MRI)
Aparat MRI wykonuje zdjęcia kolejnych odcinków. Obrazy wyraźnie pokazują nie tylko staw, ale także sąsiadujące tkanki. Do tej pory rezonans magnetyczny jest jedną z najbardziej pouczających metod w diagnostyce artrozy.
Testy laboratoryjne
W ramach kompleksowego egzaminu wyznaczają:
- Ogólna analiza krwi. Na podstawie wyników lekarz może ocenić obecność i nasilenie procesu zapalnego. Analiza pomaga również ocenić ogólny stan zdrowia.
- Analiza moczu. Patologie nerek często powodują wtórną deformację artrozy. Analiza jest niezbędna do dokładnej diagnozy.
- Chemia krwi. Dane pomagają ustalić przyczynę zapalenia. Przeprowadzane są również analizy biochemiczne w celu monitorowania powikłań i skutków ubocznych podczas terapii.
Leczenie choroby zwyrodnieniowej stawu barkowego
Terapia jest długa i trudna. Przebieg leczenia obejmuje leki, zabiegi odnowy biologicznej, zestaw specjalnych ćwiczeń na artrozę stawu barkowego. W trudnych przypadkach wskazana jest interwencja chirurgiczna.
Terapia medyczna
Leki i dawkowanie dobierane są indywidualnie. Lekarz może przepisać:
- Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ). Leki zmniejszają stan zapalny i ból.
- Preparaty glikokortykosteroidowe. Środki oparte na hormonach mają bardziej intensywny wpływ na skupienie bólu. Leki nie tylko łagodzą stan pacjenta, ale także zmniejszają stany zapalne, wykazują właściwości antyhistaminowe i immunosupresyjne. Glikokortykosteroidy są przepisywane w przypadkach, gdy NLPZ nie są skuteczne.
- Leki przeciwbólowe. Leki z tej grupy są przepisywane na zespół silnego bólu. W zależności od nasilenia objawów lekarz dobiera nienarkotyczne lub narkotyczne (rzadko) leki przeciwbólowe.
- Chondroprotektory. Aktywne składniki leków biorą udział w tworzeniu nowej tkanki chrzęstnej. Regeneracja chorego stawu jest przyspieszona, poprawia się trofizm. Chondroprotektory mają działanie kumulacyjne i sprawdziły się w leczeniu artrozy o różnym nasileniu.
Niektóre leki są wstrzykiwane bezpośrednio do jamy stawowej. Na przykład blokada ma lepsze działanie przeciwbólowe niż przyjmowanie leków w postaci tabletek.
Fizjoterapia
Kursy są przeprowadzane po usunięciu zaostrzenia. Fizjoterapia w ramach kompleksowej terapii pomaga usprawnić transport leków do chorego stawu, złagodzić obrzęki i zmniejszyć ból.
Do leczenia artrozy użyj:
- Elektroforeza.
- Fonoforeza.
- Terapia falą uderzeniową.
Fizjoterapię można łączyć z masażem, terapią ruchową, kąpielami leczniczymi. Najlepiej poddać się zestawowi zabiegów opartych na specjalistycznej klinice. Lekarz sporządzi plan leczenia uwzględniający stan konkretnego pacjenta.
Fizjoterapia
Umiarkowana aktywność fizyczna jest ważna dla spowolnienia procesów zwyrodnieniowych. Lepiej rozpocząć terapię ruchową na artrozę stawu barkowego w centrum medycznym, pod nadzorem lekarza. Specjalista dobierze ćwiczenia, nauczy ich prawidłowego wykonywania i rozłoży obciążenie tak, aby nie spowodować zaostrzenia choroby. Gimnastyka zazwyczaj obejmuje rozgrzewkę, rozciąganie i trening siłowy. Ćwiczenia wykonywane są co najmniej 3 razy w tygodniu.
Po kursie ze specjalistą pacjenci mogą wykonywać ćwiczenia terapeutyczne na artrozę stawu barkowego w domu.
Chirurgia
Operację wykonuje się z artrozą trzeciego stopnia, gdy choroba nie pozwala już pacjentowi na normalne poruszanie się, powoduje silny ból, a przepisana terapia nie pomaga.
Istnieje kilka metod leczenia chirurgicznego:
- Przebicie. Do jamy stawu wprowadza się długą igłę i wypompowuje nagromadzony płyn. Nakłucie zmniejsza ucisk, zmniejsza obrzęk, zwiększa ruchomość stawów. Zabieg jest małoinwazyjny, dlatego wykonywany jest w warunkach ambulatoryjnych. Materiał uzyskany podczas nakłucia wysyłany jest do badań w celu określenia czynnika zakaźnego lub innych wskaźników.
- Artroskopia. Za pomocą instrumentów mikrochirurgicznych lekarz bada jamę stawową, usuwa blizny, wykonuje szew ścięgien stożka rotatorów lub torebki stawowej, jeśli są uszkodzone. Na skórze pozostaje kilka nakłuć. Pacjent szybko wraca do zdrowia.
- Endoprotetyka. Endoprotetyka pozwala całkowicie pozbyć się przewlekłego bólu, przywrócić ruchomość ramion. Po operacji konieczna jest długa (od 3 do 6 miesięcy) rehabilitacja.